Ongeduldig
Odette • 28 februari 2020

Ongeduldig
Ik wil zóveel, maar ben zo ongelooflijk bang om iets te doen.
Ik weet niet meer wat ‘normaal’ is, ben uit mijn gewone doen.
Ik ben gewend om maar door te gaan, hoe mijn lijf ook voelt.
Ja lief lijf, ik voel je en weet nu wat je bedoelt.
Soms denk ik, laat me maar gaan, ik ben het zo zat.
Ik wil dat het nú over is ik heb het wel gehad.
Ik wéét dat het proces waarin ik zit niet is te versnellen.
De stappen op mijn pad zijn niet te voorspellen.
Ik ben iemand die wil weten hoe iets gaat.
Dit is zo nieuw voor mij ik zit nu in een spagaat.
Ik weet er geen raad mee het is nu zoveel.
Je wilt dat ik meer geniet en wat vaker speel.
Ik kom er wel weer uit, daar ben ik van overtuigd.
Ik wil alleen weten wanneer, welke dag
en welk uur, verder maakt het me niet uit.
Soms, ja soms ben ik weer heel even blij.
Dan denk ik, “Ja het komt wel goed met mij.”

Het is alsof ik niet beter worden mag Alweer een aantal dagen totaal van slag Angst giert door mijn lijf van boven naar bené Wat moet ik hier nou toch weer mee? Ik snap er even niets meer van Ik wil zo graag begrijpen hoe dit kan Ik ga op tijd naar bed en neem overdag mijn rust Toch voel ik me alweer dagen helemaal uitgeblust Wat maakt dat ik mij zo verloren voel, geen grip meer heb, ja dat gevoel Er is de afgelopen dagen wel veel gebeurd Ik voel me hierin meegesleurd Mijn lief zijn vlammetje is ook opgebrand Hij is nu net als ik naast zijn pad beland Mijn steun en toeverlaat is zelf even Out Dat is wat mij nu zo benauwd Mijn balans is nog niet zo stabiel Ik voel me nog zo wankel en fragiel Belangrijk is om de tijd even te vergeten Hoe lang dit zal duren, kunnen we nu nog niet weten Lieverd we kunnen samen een nieuw pad op gaan Zodat we, stapje voor stapje, toch verder gaan